Vandaag, 5 juni, weer naar het kanaal geweest. Het is en blijft een prachtig stuk natuur. Ik wilde Buddie laten zwemmen, maar dan moet er wel eerst een stok gezocht worden. Dit was de eerste stok die ik vond. Jammer om die in het water te gooien, de zwammetjes zijn toch fantastisch om te zien.



Dan een goede stok gevonden, ik had geen tijd om hem in het kanaal te gooien of Buddie had hem al afgepakt. Lekker rennen met Sem.



Dan gelukt, Buddie heeft een stok uit het water gepakt. Sem wil niet zwemmen en wacht hem op.



Samen omhoog op de wal . . .



. . . en dan lekker uitschudden.



Ik zag een kikker springen en riep de honden erbij om te kijken hoe ze erop zouden reageren. Sem vond het maar zo,zo, maar Buddie liep er mee in de bek. Wat natuurlijk niet de bedoeling was. Op het commando los liet hij de kikker ook vrij.



Het is tenslotte geen speelgoed en volgens mij heeft de kikker er niets aan over gehouden, want nadat ik voor Buddie weer een stok in het water had gegooid, sprong hij vrolijk verder.

Mijn vriendin en haar familie was bij ons te logeren. Ook hun hond Schnuffel een Griffon Korthals Altes was dit keer mee. We gingen samen naar het kanaal. Daar ontmoetten we ook Sissy een Dalmatier en haar vrouwtje Silvia. Het was samen heerlijk spelen.



Dit is Schnuffel.

23 maart 2008. Paaszondag. Om 7.15 uur werd ik door de zon gewekt.Er ligt geen sneeuw zoals er voorspeld was. Eerst even broodjes bakken en dan met Buddie uit. Brrr!! Het is frisjes buiten, het vriest 3 graden. Een half uurtje gewandeld,er was geen andere hond met baas op straat, dus waren we snel weer thuis. Buddie ging gelijk naar zijn lievelingsplek, eerst even zitten en dan zonnebaden. Dit keer bleef hij keurig op zijn plek, want het was er lekker warm.

Zondag, 10 februari 2008. Onze oudste zoon en schoondochter hebben sinds 27 januari een zwarte Labrador, genaamd Bleu, 6 jr. oud. Prachtig, lief, aanhankelijk en heel gezeglijk. Ook de kleinkinderen vinden haar helemaal te gek. Vorige week waren we ook al samen naar het kanaal geweest, maar toen hadden zowel L.M. als ik het fototoestel vergeten. Dit keer gingen alleen Roellien en Bleu mee. Buddie en ik moesten even op hen wachten wat geen straf was, lekker in het zonnetje bij een temperatuur van 15 graden.
Aan het kanaal kunnen de honden lekker rennen, maar Bleu blijft dicht in de buurt van Roellien lopen terwijl Buddie van links naar rechts rent en soms even helemaal uit het zicht is. Bleu had al snel door, dat als ik Buddie fluit en hij snel komt er dan wat te halen valt. Dus zitten en wie weet valt er dan een brokje te smikkelen.
Op de terug weg zijn ze even bij ons binnen geweest, om te kijken hoe dat zou gaan. Bleu snuffelde even rond, vond een kauwbot en ging liggen. Als Buddie bij haar in de buurt kwam gromde ze. Nu laat Buddie zich niet zo gauw afsnauwen en probeerde het telkens weer. Op de foto is te zien dat Bleu kauwt en Buddie haar op haar kop likt. Het zit helemaal goed met die twee.

Een paar weken de blog niet bij gewerkt. Toch wil ik de drie foto's van eind december er nog op zetten. Buddie is overdag geregeld buiten, als hij dan weer naar binnen wil meldt hij zich via de bank bij ons achterraam.
's Avonds zit hij graag bij Harry op schoot, die hem daar ook ontzettend mee heeft verwend. Lex vindt de foto waar Buddie zo strak kijkt helemaal geweldig.

Vandaag zijn we weer naar het kanaal Almelo-Nordhorn geweest. Silvia was er ook met Sissi,de Dalmatiër. Dan is het rennen, snuffelen, met plastic flessen en stokken spelen. En daardoor flink moe worden en wat is er dan fijner dan op de verwarmde vensterbank liggen. Zo zien de voorbijgangers hem heel vaak liggen en er zijn zelfs mensen die even blijven staan en tegen hem praten.

Sinterklaas gevierd bij de kinderen. Buddie mocht ook mee, want er zat natuurlijk ook een kadootje voor hem in de zak. Buddie moest natuurlijk elk pakje besnuffelen, zijn baasje kreeg een ertswagon. Helaas, niet voor hem. Dan maar zelf even bij de zakken snuffelen. Zwarte Piet had zijn kado echter onder in de zak gestopt en het duurde vrij lang voor het gevonden was. Ach, zo erg was dat niet, want het pakpapier was ook leuk om mee te spelen. Kun je lekker verscheuren. Bij de laatste kadootjes zat Buddie's flostouw en zoals je ziet was dat helemaal geweldig.

Als we 's avonds laat nog even een rondje lopen met Buddie, komen we enkele muurtjes tegen waar hij elke keer weer opspringt. Hij loopt dan heel parmantig snuffelend of met zijn neus in de lucht. Om dit vast te leggen, kwam Lex-Martijn over dag foto's maken. Dit had heel wat voeten in de aarde, want als Buddie een camera ziet gaat hij er snuffelend op af. Maar uiteindelijk is het toch gelukt.